بنا بر قول مشهور، شهربانو تنها یک فرزند داشت وآن هم حضرت سجاد(ع) بود که در سال 38

هجری دیده به جهان گشود. چون آن حضرت متولد شد، مادرش رحلت کرد. امام سجاد (ع) را

از آن جهت ابن الخیرتین می گفتند که فرزند دو برگزیده ی عرب و عجم بود: پدرش آقا و

سرور عرب، بلکه تمام مردم و مادرش فرزند یزدگرد سوم، پادشاه ایران بود. مورخین نوشته اند

که: امام سجاد(ع) در شهر مدینه و در خانه ی فاطمه زهرا (س) قدم به جهان نهاد. همان گونه

که پیش از این ذکر شد، مادر امام سجاد(ع) در همان آغاز تولد آن حضرت، بر اثر تب از دنیا رفت.

امام حسین (ع) به بانوی بزرگواری از مادر فرزندانش، دستور داد تا از فرزندش زین العابدین (ع)

سرپرستی کند و به او شیر دهد. آن زن صالحه نیز، تا جایی که ممکن بود در این راه از هیچ کوششی

 دریغ نورزید و همچون مادر مهربانی که جگر گوشه خود را مورد عنایت قرار می دهد، به

زین العابدین (ع) توجه می کرد و امام (ع) را در فضای بی خبری از مرگ مادرش نگهداشت و

توانست جای خالی مادر بزرگوارش را پر کند. کسی او را از درگذشت مادرش آگاه نکرد، مگر پس

از آنکه بزرگ شد، برای اینکه مبادا دل آن بزرگوار بسوزد و خاطرش آزرده شود.

به هر حال، اما زین العابدین (ع) پس از آنکه بزرگ شد و از فوت مادر ارجمندش، حضرت شهربانو،

آگاهی یافت و فهمید که این زن صالحه ( دایه اش ) چقدر به او نیکی و احسان کرده و تمام آنها

هم فقط برای رضای خدا بوده است. در صدد بر آمد که به انواع نیکی های ممکن جبران کند و تا

توانست به او احسان می کرد و حتی از هم غذا شدن با او خودداری می نمود. برخی آن حضرت

را مورد سوال قرار داده، از او در این خصوص پرسیدند و گفتند: تو بهترین مردم هستی و از

همه کس بیشتر صله  رحم می کنی، با این همه چرا با مادرت هم غذا نمی شوی؟ امام (ع)

درجواب فرمود: می ترسم که دستم جلوتر از او به سمت چیزی برود که چشم او پیش از من

متوجه آن بوده است و در نتیجه من عاق او گردم.

آیا شهر بانو در واقعه کربلا حضور داشت؟!

سوالی که فکر اکثر مورخین را مشغول کرده است، این است که آیا حضرت شهربانو (س)

در صحرای کربلا حضور داشته یا نه؟ در این که شهربانو پس از تولد حضرت سجاد (ع) در مرض

نفاس از جهان رفت شک و تردیدی نیست و اکثر مورخان این حقیقت را قبول دارند. علمای شیعه

نیز این روایت را معتبر دانسته و تایید کرده اند. چیزی که مورد اشتباه شده این است که

ابن شهر آشوب، مورخ و محدث عالی مقام در مناقب می نویسد: شهربانو در حرمسرای حسین (ع)

بود و خود را در آب فرات انداخت. ولی بنا بر قول مشهور از مطالبی که ذکر شد، این نتیجه حاصل

 می شود که شهربانو در سال 38 هجری وفات کرد. بنابراین ایشان در صحرای کربلا حضور

نداشته است. بعضی از نویسندگان معاصر نیز با این نظر موافق بوده و حضور شهربانو در

صحرای کربلا را داستانی مجعول و در قسمت تحریفات بر قضیه کربلا برشمرده اند. در نتیجه بهتر

 است که  قول امام رضا (ع) به بوشنجانی  را پذیرفت. حضرت رضا (ع) به سهل بن قاسم بن بوشنجانی 

می فرماید: بعد از وفات شهربانو ، علی بن الحسین را یکی از کنیزان پدرش تکفل کرد که مردم او

را مادر امام(ع) می خواندند، حال آنکه وی کنیز امام (ع) بود و آنها تصور کردند که امام (ع) بعدها

مادر خود را به همسری غلامش در آورد! پناه بر خدا! بلکه امام (ع) این زن را

(کنیزی که متکفل او بود ) به آن غلام تزویج کرد. از سخن امام رضا (ع) معلوم می گردید که

تکفل امام زین العابدین (ع) توسط یکی از کنیزان امام حسین (ع) بوده و آن بانوی صالحه هم در

صحرای کربلا حضور داشته است. حضرت سجاد (ع) این زن یعنی دایه خود را به عنوان مادر

خطاب می نمود به این دلیل، مورخان گمان کردند که حضرت شهربانو (س) در کربلا حضور داشته

است. لذا ابن خلکان نیز به دایه ی امام نسبت مادر داده و می نویسد: امام زین العابدین (ع) نسبت

به مادرش بسیار نکویی می کرد. اما با توجه به دلایل فوق و گفتار امام رضا (ع) به بوشنجانی،

مسلم می شود که شهربانو در سال 60 هجری اصلا زنده نبوده تا در واقعه کربلا حضور پیدا کند.

عید بر همه شما مبارک...

راستی برای نیمه شعبان هم یه پست ویژه دارم و اون هم در مورد حضرت نرگس (س) هست.

که چطور از روم اومد و زن امام حسن عسگری(ع) و مادر حضرت شیخ غایب شد...

پس مثل همیشه منتظر و شکیبا باشید...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: